Het was een leuke klas. Er waren iets meer jongens dan meisjes, de jongens wat stoerder, de meisjes ijveriger en volgzamer. Ik was natuurlijk erg gespitst op de pedagogisch-didactische aspecten van de les. Je leert meer van kijken dan van luisteren, dat was een belangrijk leertheoretisch uitgangspunt van onze leraar. Hij ging daarbij stapje voor stapje door de leerstof en via allerlei werkvormen gaf hij ons ruim de gelegenheid tot inoefenen van het geleerde. Het klassenklimaat kreeg veel aandacht, regelmatig onderbrak hij de les voor een grapje, een gezellig praatje. Tot zover zijn sterkere kanten. Maar op sommige punten viel hij voor mij toch wel een beetje door de mand. Het was duidelijk dat meisjes andere feedback kregen dan jongens en vooral ook veel vaker: ‘Brüste zum Tal’, riep hij herhaaldelijk. Nou, daar hadden onze meisjes heel wat pret om! Onze leraar was ook niet te beroerd om uitgebreid de vrouwelijke leerlingen in de juiste grondhouding te positioneren, terwijl hij de jongens maar wat liet aanmodderen. En de zone van de naaste ontwikkeling koos hij soms wel erg breed, als hij de hele klas weer eens meesleurde in de Tiefschnee. De verschillen in aanleg traden dan altijd snel aan het licht: spoedig lag de ene helft van de klas zich met sneeuw achter de brillenglazen in te spannen om zich uit ingewikkelde kreukels te bevrijden, terwijl de andere helft gierend van de lach onder aan de helling aanwijzingen gaf over waar de losgeschoten ski’s zich zouden kunnen bevinden. Op één punt overschreed ‘der Rudi’ in verregaande mate wat in Nederland als ethische norm geldt: je mag je positie als leerkracht niet seksueel uitbuiten. Nou, daar trok ‘der Rudi’ zich niets van aan. Schaamteloos gaf hij de jongens in de klas het nakijken door met alle meisjes van de klas aan het rotzooien te gaan. De meisjes van hun kant drongen zich ook wel heel erg aan hem op en gaven kennelijk aan zijn atletische jonge lijf en gebronsde kop de voorkeur boven de intellectuele spitsvondigheden van hun mannelijke medeleerlingen.